Indrukken van Pampanga
Ik bevind me nu al 6 dagen op de Filipijnen, in de provincie Pampanga. En dus is het tijd voor een blog over de indrukken die ik hier, buiten mijn werkzaamheden, opdoe. De meeste visuele indrukken doe ik overigens op vanuit de auto. Rain en Joms rijden me overal naartoe, zodat ik zo min mogelijk gevaar loop in de grote boze wereld van Pampanga. De zones waar ze me loslaten (onder hun toezicht), worden goed bewaakt door de (toeristen)politie. Vanuit een auto doe je overigens nog genoeg impressies op om een aardig beeld te vormen van de wereld hier. Ook krijg ik behoorlijk wat informatie uit de gesprekken die ik hier heb met de programmeurs. Die me trouwens meer dan gastvrij ontvangen.
Straatbeeld
Het straatbeeld is erg levendig, vooral in de ochtend en in de avond, wanneer de hitte dragelijk is. Veel winkeltjes, eettentjes en kraampjes langs de weg. En uiteraard een chaotisch verkeer over volle wegen. De wegen zijn versierd met niet al te veilig elektriciteitsmasten. Aan de rand van de steden vind je gigantische airconditioned winkelcentra, die vooral in het weekend erg vol zitten met mensen die verkoeling zoeken. De winkelcentra zijn een vreemde tegenstelling met de kleine kraampjes die je in de stad en de wat armere delen van de stad ziet.
Verkeer
Het verkeer is een georganiseerde choas. Bestuurders lijken goed te anticiperen. Bovendien gaat het verkeer binnen de steden niet zo hard door de vele verkeersophopingen. De snelwegen tussen de steden zijn goed aanlegde tolwegen. Eerlijk gezegd was ik best verrast door de goede infrastructuur.
De rijkere mensen hebben zelf een auto. Degenen met minder geld nemen een soort van uitgebouwde jeep die vaak beschilderd is met religieuze teksten. Ik kan begrijpen waarom, ze zien er niet altijd even veilig uit. Een ander populair openbaar vervoers middel is de trycicle, de Filipijnse versie van een tuktuk.
Stroomuitval
Dat de stroom uitvalt op de Filipijnen is net als in bijna ieder Aziatisch land normaal. Niet heel vreemd wanneer je de elektriciteitsmasten ziet. De uitval duurt meestal een uur tot 2 uur, maar kan ook de hele dag duren. En natuurlijk weet je vooraf nooit wanneer het gebeurt. Het maakt overigens niet uit waar je bent, in een armere of rijkere buurt. De rijke huishoudens hebben vaak wel een generator om koelkasten en airco’s te laten draaien. Gisteren heb ik de eerste storing mogen ervaren, deze duurde slechts 3 kwartier. Stroomuitval is een probleem dat onze programmeurs ook wel eens ervaren, en hoewel je je kunt voorstellen dat het vervelend is, is het pas echt vervelend wanneer je het zelf meemaakt.
Arm vs Rijk
Een goede balans tussen arm en rijk is er niet. Buiten de steden zijn er verschillende villawijken, die je alleen kunt betreden via een beveiligde poort. In de steden zelf zijn er wijken voor de meer welgestelden en voor de minderbedeelden. Echte sloppenwijken heb ik alleen vanuit het vliegtuig boven Manila gezien, maar gezien de veiligheid verwacht ik niet dat mijn collega’s hier me een sloppenwijk zullen laten zien. Wel is het zo dat de rijkeren veel huishoudelijk werk laten doen door de armen. De rijken zorgen voor arbeid voor de armen.
Ik verblijf bij Rain thuis. Hij komt uit een welgesteld gezin. Zijn vader werkt in Dubai (zoals zoveel Filipijnen) voor een Canadese firma. Ze hebben een ruim huis omheind door een hek, een huishulp die ons van eten voorziet, de was doet en het huis schoonhoudt. Best vreemd, maar het is hier normaal en bovendien onbeschoft om bij deze taken te helpen.
Ik zit hier dus prima. Al blijft het soms moeilijk om toch niet even met kleine dingen te assisteren.
Avond
In de avond komt het leven hier echt op gang. Mensen gaan naar buiten om te eten en elkaar te ontmoeten. Ook de winkelcentra stromen dan vol. Restaurants blijven open zolang er mensen komen eten.
In het toeristische gedeelte van Angeles City (Field Avenue) gaan de bars en clubs open (voor die bars die niet 24 uur per dag open zijn). Schaarsgeklede damesn lokken je naar binnen.
De toeristen die hier komen, zijn veelal sekstoeristen. Dus ik ben als blanke jongeman een interessant object. Echter wanneer de dames en eigenaren van de clubs merken dat je hier niet bent voor hen, maar simpelweg een drankje wil doen met degenen met wie je op stap bent , verschuift de aandacht naar de dikke, oudere blanke vent ergens anders in de zaal. Het is een unieke ervaring om het sekstoerisme van zo dichtbij te ervaren, al maakt het me niet minder boos.
Het toont ook de corruptie in dit land aan. Prostitutie is verboden, maar de grootste hoerenstraat wordt bewaakt door de toeristenpolitie.
Veiligheid
Ik voel me hier geenszins onveilig. Ik word natuurlijk goed beschermd en ze houden me weg uit de gevaarlijke stukken. Ook is de auto altijd van binnen af gesloten, wanneer we autorijden. De mensen zijn erg vriendelijk en zijn gewend aan buitenlanders die in deze regio verblijven. Verhalen over ontvoeringen van buitenlanders, zoals in het zuiden van het land, spelen hier minder. Deze regio is zich erg bewust van het feit dat toerisme en werken in het buitenland grote voordelen kan hebben.
Gastvrij
De Filipijnen staan bekend om hun gastvrijheid. Ik kan niet anders dan dit beamen. Bij Joms thuis werd er een waar feestmaal voor me bereid. Bij Rain thuis zorgen hij en zijn moeder ervoor dat het me aan niets ontbreekt.
Engelstalig
De Filipijnen spreken bijna allemaal Engels. Ze hebben niet echt een eigen taal. Het Tagalog schijnt dit te zijn, maar de verschillende accenten erin lopen zo uiteen dat mensen uit het noorden en zuiden soms prefereren Engels met elkaar te spreken.
De Engelse taal zie en hoor je overal terug op verkeersborden, radiocommercials, menukaarten. Zelfs in de bios worden de films volledig Engels, zonder ondertiteling vertoont.
Land van tegenstellingen
Allereerst wil ik zeggen dat ik me bewust ben van mijn westerse blik op dit land, of beter gezegd het gedeelte dat ik te zien krijg. Het is vooral ook geen veroordeling, maar ik probeer een duidelijk beeld te schetsen van wat ik zie. Als ik met de programmeurs hier praat dan verschillen we niet veel van mening over hun land. Zij zijn kritisch op hun overheid, maar tegelijkertijd staat Rain met hand op zijn hart op wanneer in een preview in de bios het Filipijnse volkslied klinkt. Ze zijn trots op hun land, ook al hebben ze niet echt een gezamenlijke taal. Ze beseffen dat hun land een enorme braindrain naar het buitenland kent, maar werken zelf ook liever voor een buitenlands bedrijf. Ze vinden het gedogen van de prostitutie zelf ook vreemd, maar nemen me toch mee naar duistere clubs met vrouwelijk schoon.
De Filipijnen is eilandengroep vol tegenstellingen, die de charme van het land enerzijds aantasten en anderzijds vergroten.
Kust en eilanden
Het mooiste gedeelte van de Filipijnen bevindt zich niet in de streek waar ik nu zit. Pampanga wordt niet gekenmerkt door mooie gebouwen, eilanden met parelwitte stranden en azuurblauwe zee. Wat betreft de stranden en de zee… Dat hoop ik dit weekend te zien aan de kust tijdens ons teambuilding weekend.
Ik kan nu al zeggen dat ik hier graag nog eens terugkom. Zowel om mijn collega’s nog eens te bezoeken als om de highlights van het land te zien.
Bekijk voor een indruk de foto’s op onze Facebook Fanpage.
Over de auteur: Jossi